δίστιγμο

το

1. οι δύο στιγμές (:), άνω και κάτω, που χρησιμοποιούνται ως σημάδι αναμονής, παραδείγματος, επεξηγήσεως κ.λπ., διηγηματικό

2. (στην τυπογραφία) διάστημα πάχους δύο τυπογραφικών στιγμών που τίθεται ανάμεσα σε λέξεις ή γράμματα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < δι-* + στιγμή. Η λ. δίστιγμον μαρτυρείται από το 1761 στον Ιώσηπο Μοισιόδακα].